Dat is mijn zin, maar eerder: Iedereen is een bepaalde mate van autistisch.
Het heeft te maken met begrijpen (niet een mening hebben, of denken dat) wat autisme is en waar het uit voortkomt.
Autisme komt voort uit diverse oorzaken, van chemische afwijkingen, genetische mutatie, tot simpelweg evolutionaire veranderingen in habitat waar de hersenen vanaf geboorte anders op reageert.
Ieder persoon die sinds de jaren 1990 is geboren, heeft een dusdanige technologische en daarmee maatschappelijke hoeveelheid veranderingen meegemaakt, dat ze in hun generaties vanaf geboorte al anders omgaan met emoties, gedrag en sociale ‘afspraken’. Dit komt omdat hun ouders al net als hen een andere werkelijkheid beleefden dan hun ouders. Daardoor is de opvoeding onvoldoende en hebben veel kinderen ‘gaten’ in de plek waar de hersenen normaal tijdens de opvoeding gevuld werd met bepaalde normen en waarden.
Dat is dan het aangeleerde afwijkende gedrag (niet de juiste bewoording, want het is niet aangeleerd, eerder het ‘gemis in geleerd gedrag’.). Nu hebben we ook nog de genetische afwijkingen, waardoor bepaalde celsoorten afwijken en in bepaalde gevallen zijn dat zenuwcellen. Zoals het FMR1-gen of MECP2-gen waarbij het ‘fragiel X syndroom’ wordt genoemd. Er zijn meer mutaties die een sterke band met autisme hebben.
Dan hebben we ook nog de chemische afwijkingen, door bijvoorbeeld ziekte van de moeder voor geboorte, bestraling, chemische vergiftiging (toxisch), lichamelijk trauma, en meer.
Hoewel de genetische afwijking het meest onderzocht is en duidelijk verband toont, is de ‘nurture’ kant absoluut aanwezig. We weten dat van (in ieder geval) mensen, het karakter (dus de basis morele en structurele gedragingen), voor het vierde levensjaar vast worden gelegd. Dit betekent dat evolutionair vereiste activiteiten waar de voorouders van een kind aan hebben voldaan, die missen bij het kind, zorgen voor afwijkend vermogen om bepaalde neurologische/cognitieve/mentale activiteiten makkelijk of op dezelfde manier te verwerken. Daarom zie je bij onevenredig veel kinderen problemen met auditieve en visuele filtering en ook neurologische overprikkeling (wat niet alleen het ontvangen van veel prikkels is, maar ook het onvermogen om interne prikkels te verwerken, waardoor ze een ‘wiebelkussen’ nodig hebben in de klas), wat komt doordat de ‘speelrituelen’ die hun ouders, of de ouders van hun ouders normaal was om te leren differentieren en discrimineren in welke geluiden wel of niet nodig waren en gewoon lekker het lichaam leren kennen en letterlijk ‘op je bek gaan’ deed, niet meer geleerd wordt.
Dus, ja, iedereen is een beetje autistisch. Zelfs de afschakeling van de hersenen van emotionele verbindingen wanneer we even ‘zoned out’ gaan, wat bij autische kinderen vaak onjuist als een specifiek kenmerk wordt gezien, heeft iedereen wel.